Diagnoza autyzmu stawiana jest na podstawie obserwacji zachowania w trzech sferach:

*interakcji społecznych

*komunikacji

*sztywności zachowania

  Spektrum autyzmu diagnozowane jest u ok. 1 na 100 osób. Najczęściej diagnozę uzyskują dzieci ok. 2 – 5 roku życia, ale spektrum autyzmu może być diagnozowane w każdym wieku, także u dorosłych.

W przypadku każdej choroby im wcześniejsza diagnoza, tym szybsza pomoc dziecku!!!

Krok 1 – wizyta u lekarza rodzinnego

Lekarz rodzinny bardzo często jest dla rodzica pierwszą osobą, do której zgłasza się on z niepokojem związanym z zachowaniem dziecka.

Nie oczekujmy od lekarza, że postawi diagnozę, ale może skierować na pogłębione badania.

Na podstawie skierowań od lekarza pediatry, należy zapisać się na konsultację do neurologa, laryngologa i psychiatry.

Krok 2 – wizyta u psychologa (wywiad z rodzicami)

Psycholog podczas spotkania z rodzicami przeprowadza pogłębiony wywiad, podczas którego ustala, jak do tej pory przebiegał rozwój dziecka. Pytania zadawane podczas wywiadu odnoszą się zarówno do rozwoju fizycznego, komunikacji i zabawy, jak również relacji społecznych.

Krok 3 – obserwacja oraz diagnoza dziecka przez

              psychologa i pedagoga

Wizyta odbywa się bez rodziców dziecka i polega na obserwowaniu zachowania dziecka wśród rówieśników. Uwaga diagnostów skupia się m.in. na zachowaniu dziecka podczas zabaw spontanicznych i zorganizowanych, umiejętności nawiązywania kontaktów z innymi, utrzymywaniu kontaktu wzrokowego, reagowaniu na swoje imię i polecenia, umiejętności wykonywania poleceń, rozwoju społeczno-emocjonalnym, poznawczym, fizycznym, w obszarze samoobsługi; jak również na ogólnym zachowaniu dziecka, np. manieryzmy ruchowe, fiksacje czy reakcje na zmienność bodźców.

Krok 4 – badanie logopedyczne

Jest to badanie, podczas którego logopeda sprawdza budowę narządów artykulacyjnych, sposób oddychania, lateralizację.

Krok 5 – konsultacja psychiatryczna

Spotkanie dziecka i rodziców z lekarzem psychiatrą, ma na celu potwierdzenie zaburzeń ze spektrum oraz wyeliminowanie innych zaburzeń psychicznych. Podczas tego spotkania ocenia się również stan somatyczny dziecka.

Krok 6 – analiza dokumentacji medycznej,

               psychologicznej i opinii o dziecku

Diagnozowanie zaburzeń ze spektrum autyzmu to proces bardzo złożony. Przed spotkaniem rodziców i dziecka z komisją orzekającą należy przygotować wszystkie niezbędne dokumenty.

Krok 7 – podsumowanie diagnozy i wydanie orzeczenia

               przez komisję orzekającą

Zespół orzekający na wniosek rodziców wydaje orzeczenie o kształceniu specjalnym oraz opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju (WWR).

Dobro dziecka jest najważniejsze! 

Niestety, często proces diagnostyczny jest odraczany w czasie, bo rodzice mają trudność w akceptacji zaburzenia.

Proces diagnozy jest dla rodzica niezwykle trudnym doświadczeniem. Dlatego też, ogromną rolę odgrywa wsparcie, którego udzielić mogą specjaliści – psycholog, pedagog, psychiatra.

Oprócz konsultacji ze specjalistami wartościowe są również szkolenia dla rodziców i udział w warsztatach pomagających zrozumieć dziecko z zaburzeniami ze spektrum autyzmu.

Badania, które mogą być zalecone podczas diagnostyki pod kątem spektrum autyzmu:

• badanie przesiewowe M-CHAT – jest pierwszym badaniem, które wykonują rodzice
• badania w poradni genetycznej mogą być zalecone, jeśli diagności podejrzewają zespoły genetyczne np. zespół łamliwego chromosomu X, Zespół Retta
• badanie słuchu i wzroku – sprawdza czy trudności ze słyszeniem lub widzeniem mogą wyjaśniać sposób zachowania dziecka
• obserwacja diagnostyczna ADOS-2 – test do diagnozy autyzmu
• testy oceniające rozwój dziecka np. PEP-R , Monachijska Funkcjonalna Skala
• konsultacja z neurologiem i EEG – badanie pozwala wykluczyć epilepsję.